Globalisering loopt ten einde.

Sinds het uitbreken van de crisis in 2008 is de wereldhandel steeds verder gekrompen en het ziet er niet naar uit dat deze zich zomaar hersteld.

Met het omvallen van Hanjin schrok de internationale handel ineens wakker. De Zuid-Koreaanse reus die jarenlang domineerde en een ‘graadmeter’ werd voor de international handel. Sanering in deze sector woedt nu in alle hevigheid.

Voor internationale [logistieke] ketens is dit een stevig wakeup call. Steeds meer producten zullen dichterbij de markt worden geproduceerd en op internationaal politiek vlak begint protectionisme steeds meer zijn intrede te doen.

Dat de globalisering op zijn retour is, wordt ook duidelijk aan de hand van de cijfers van het WTO. Sinds 1989 groeide de wereldhandel met gemiddeld 1,3 tov de wereldwijde productie tot zelfs 2,6 vlak voor de Lehman crisis. Sinds 2012 is dit volledig tot stilstand gekomen.

Met de verkiezing van Donald Trump is het TTP [azie] verdrag al gesneuveld. En gezien zijn uitspraken en weerstand in Europa zal TTIP en TISA snel volgen. Politici, onder druk van maatschappelijke onrust, zullen zich meer gaan richten op het beschermen van de eigen arbeidsmarkt. Niet in de laatste plaats door de opkomende robotisering die de druk op de arbeidsmarkt zal doen toenemen.

Voor de Engelsen een kleine nachtmerrie. Als zij volharden in hun Brexit, vallen zij buiten alle grotere machtsblokken [EU-VS-Rusland-China] Onderhandelingen met machtsblokken zal Engeland dan ook zwaar gaan vallen.

De toename van protectionisme zal bedrijven meer en meer dwingen om meer lokaal te gaan opereren en daarmee hun internationale supply chains te herzien. Naast de trend die een aantal jaren was ingezet van Backsourcing op grond van kwaliteit en consumentvoorkeur, zullen nu ook meer en meer de kosten een doorslaggevende rol gaan spelen. Bij de huidige ontwikkelingen zullen de supply chains drastisch van vorm en vooral van lengte veranderen.