Het illusoire “In je kracht zetten”.

Elk jaar bedenken we steeds meer jargon om te verhullen dat we niet weten welke weg we moeten bewandelen. We strompelen van valkuil tot valkuil.

U kent de uitdrukkingen wel: “in je kracht zetten, inregelen, zwaluwstaarten, levelen, vitaminetjes toevoegen, piketpaaltjes slaan etc”. Vage en inhoudsloze kreten, waarvan iedereen denkt dat hij/zij weet wat het betekent, maar feitelijk niets toevoegt aan de situatie waarin je verkeert.  We definiëren onze eigen onmacht in een brij van woorden, gevolgd door doelloos handelen. En elke keer als we ons realiseren dat we in een cirkel ronddraaien, bedenken we het volgende stukje jargon. Want wat houdt “in je kracht zetten” nu precies in? Een definitie volgens “Carrieretijger”:

“In je kracht staan houdt in dat je de dingen doet die bij je passen, die je kunt en waar je in gelooft, kortom dat je ‘congruent’ bent. Dat je dingen bereikt en vrede hebt met jezelf. En dat je soms dingen niet bereikt en nog steeds vrede hebt met jezelf. Dit zijn allemaal manieren van zelfverwezenlijking.“

Een hele mond vol waar je alle kanten mee op kan. Het is ook een definitie waar niemand eigenlijk tegen kan zijn. Dat is wat we allemaal toch willen, niet?  Waarom zijn we dan niet allemaal zo? Talloze trainingen, seminars en  boeken zijn er beschikbaar, maar we blijven maar zoeken naar de heilige graal genaamd “in onze kracht staan”. En na elke sessie voelen we ons even goed om de volgende dag te constateren dat we terug bij af zijn. Maar geen nood, goede reden voor weer een sessie.  We maken ons schuldig aan het creëren van illusies.

Veranderen, verbeteren, innoveren. Dat wordt van iedereen verwacht. Prive of zakelijk. Je wordt geacht mee te deinen op de golven van vooruitgang. Maar wat is die vooruitgang dan precies? Wie definieert en bepaalt dat? Is vooruitgang altijd iets nieuws? Het zijn ongrijpbare begrippen waardoor we ons verliezen in abstracties. het verhult onze onmacht en onkunde. Pretentieus verpakken we dit in krachttaal, niet zelden Engelstalig wat dat klinkt nog beter, en imponeren onze omgeving om onze positie te verstevigen, ervaren en slim over te komen.

Wie afhaakt bij deze conceptuele luchtfietserij,  wordt spottend aangekeken. Zij worden dan nagewezen als issues, uitdagingen, veranderingsmoe of zelfs gedefinieerd als ballast voor de organisatie. Veel medewerkers in de organisatie kunnen gewoon niet uit de voeten met dit jargon omdat het ze niet raakt. Niet omdat ze niet betrokken zijn, maar omdat de begrippen totaal inhoudsloos zijn.

Het jargon is nooit eenduidig gedefinieerd. Zij die menen het wel te begrijpen, geven hun eigen invulling eraan. Met als gevolg dat er ellenlange discussies volgen over wat er nu precies moet gebeuren. Niet zelden worden prachtige business cases opnieuw en opnieuw uitgevoerd omdat het jargon het werkelijke doel verhuld. Het werkelijke doel is eigenlijk nooit bepaald omdat de leidinggevenden niet in staat waren tot de kern van de het probleem door te dringen. Dan maar de illusie van abstracte begrippen. De medewerkers zuchten vervolgens onder het visieloze management, dat op zijn beurt klaagt over de onwelwillende medewerkers.

Zullen we de illusies laten voor wat het is. Abstracte begrippen brengen u niet dichter of sneller bij de oplossing. Gewoon in de spiegel kijken, jezelf zijn en vaststellen dat niemand en niets perfect is. Daar is geen jargon bij nodig maar zelfkennis.